Soms vraag ik mij wel eens af: 'Waarom blijf ik nog altijd op school werken?' Eergisteren wist ik ineens weer heel zeker waarom. Ik hoor bij een cluppie en dat maakt mij zo blij. We vierden Lentemarkt, het hele plein was vrolijk gekleurd door kleedjes met speelgoed, een ijscoman, een bloemenkraam, er werden pannenkoeken gebakken en broodjes knakworst verkocht. Je kon cake versieren of al versierde cakejes kopen. Er was een limonadekraam en je kon de naam van een hondje raden. Allerlei activiteiten voor en door de kleuters en hun ouders, grootouders, buren. Tijdens de handel werd er gezellig gepraat, de sfeer was uitgelaten, wat was er veel te beleven, dat ene uurtje op woensdagmiddag in de zon.
De stemming deed mij denken aan die op de pasar, de markt in het dorp in Indonesie waar ik vijf jaar gewoond heb. Daar stonden dag en nacht allerlei dorpsbewoners met hun kraampje of warung (rijdend kraampje) hun spullen te verkopen. Net als op de lentemarkt bij ons werd daar ook veel eten verkocht: Gebakken banaan, ijs, cakejes, loempia's, sate, mmmm. En er was tijd om elkaar te ontmoeten, dat zag ik woensdagmiddag ook gebeuren. Alles ging kalm, er was geen haast, er was aandacht voor elkaar, er was plezier.
Hoe een lentemarkt verbindend kan zijn, een gevoel van 'Samen' geeft en ook nog geld oplevert voor het goede doel. Als we zo samen school kunnen zijn dan blijf ik weer een poosje ;-) Blijf jij ook? Wat maakt dat jij blijft.....
