Zoeken in deze blog

zaterdag 25 juli 2015

Rups

Blijkbaar heb ik wel afscheid genomen op school maar ben er nog niet over uitgeschreven. De uitnodiging op twitter van @Frans Droog om een blog te schrijven bij een afbeelding sprak mij aan. Het plaatje van de rups. Ben ik het? In ontwikkeling, onderweg van school naar nieuwe uitdaging? Of is het de kleuter, verwonderd en nieuwsgierig en zich vaak zo snel ontwikkelend. Of is het het onderwijs, altijd in ontwikkeling? Het kan allemaal. Hierbij mijn #blimageNL. 'Schooltuinjuf', schreef ik jaren geleden al, als antwoord op de vraag 'Wat wil je later worden?'in vriendenboekjes van de kleuters. Collega's wensten opa of oma te worden. Ik zag nog wel iets anders op mijn pad. Als kind had ik een boomhut met een tuintje er omheen. Mijn vader was boer, mijn moeder had een grote tuin bij ons huis. In de lente kreeg ik plantjes en zaadjes die zij over had en vulde er mijn eigen tuin rond de hut mee. In de zomer plukten we bessen en bloemen. In de herfst poften we aardappels in een vuurtje. Buiten spelen was fijn. Ook als kleuterjuf was ik graag buiten. Ik nam de kleuters vaak mee naar het park. Wat was daar veel te ontdekken en te beleven. En te vinden. Kleuters zijn echte verzamelaars. Sommige collega juffen gilden het uit bij het zien van een spin. Ik genoot van alle slakken, rupsen en kriebelbeestjes die de kleuters vol verwondering aan mij kwamen laten zien. In het park ontwierpen we met de kinderen van school een natuurspeelplaats. 'De Flierfluiter' werd de naam. Heerlijke plek in de stad, met veel water en boomstammen als bruggetjes. Wilgentenenhutten waar je kon schuilen. Stapstenen door het ondiepe water. Een beetje eng om met een grote groep kleuters naar toe te gaan maar ook zo boeiend en leerzaam. Ik kwam er heel graag. Een paar honderd meter verderop liggen de schooltuinen. Traditioneel krijgen de leerlingen van groep vijf daar een seizoen een tuin. Omdat er ruimte genoeg was, zijn we jaren geleden ook met de kleuters gaan tuinieren. Voor de jongsten bleek dat nog lastig. Nu krijg je een schooltuin als je oudste kleuter bent. De jongste kleuters hebben een vierkante meter bak op het plein. Daar kweekten we rode bieten, sla en radijsjes. Ons plein maakten we in die tijd groener en speelser. Met een mooie subsidie van fonds 1818 en een gaaf ontwerp van Heleen Eshuis (bureau in het wild) ontstond een groene oase. Ik voelde mij er thuis. En in de school steeds minder. Kinderen de ruimte geven. Hen laten spelen en ontdekken. Bewegen en verwonderen. Dat was wat ik wilde. En toen kwam de wijktuin op mijn pad. Met stichting 'Zoete aarde' hebben we de ontwikkeling van de wijktuin overgenomen van de gemeente Zoetermeer. Ik heb eerst een half jaar onbetaald verlof genomen om uit te zoeken of ik school zou missen. Het bleek al snel dat het besturen en ontwikkelen van de wijktuin een geweldige uitdaging was. Ik miste school geen moment. Behalve als ik even binnen liep. Kleuters, spontane wezens als zij zijn, omhelsden mij en vroegen 'Waar was jij nou juf?' Op die momenten besefte ik dat ik niet voor niets vijfendertig jaar kleuterjuf was geweest. School was ook thuis, een dak boven mijn hoofd. Nu is de wijktuin de grond onder mijn voeten. Na het halve jaar onbetaald verlof heb ik ontslag genomen en heb met een prachtig afscheidsfeest op de tuin afscheid genomen van de collega's. Komend voorjaar zal ik de kleuters weer zien, als ze komen tuinieren in hun schooltuin. Dan wordt het nu tijd om 'oma' in te gaan vullen in de vriendschapsboekjes.

vrijdag 7 maart 2014

Spelen in de zon.

Kleuter:'Mama, mag ik naar de winkel?' Ik:'Ja, dat is goed, wat ga je kopen?' Kleuter:'Pannenkoeken en limonade'. Ik:'Mmmm, lekker, wil je voor mij ook wat meenemen?' Kleuter:'Jawel, wat dan?'Ik:'Een pak melk.' Kleuter:'Okay, dat is goed, heb jij geld?' Ik: 'Ja, hoor, alsjeblieft 10 euro.' 'En doe je voorzichtig onderweg?' Kijk uit bij het oversteken, het is superdruk op straat' Kleuter: 'Jaaahaaaa, doe ik, doei mam!' Daar gaat de kleuter op weg naar de winkel. Helaas wordt ze onderweg toch aangereden. Gelukkig was er net een ambulance in de buurt, die haar wel naar het ziekenhuis wilde brengen. Twee doktoren onderzochten haar en constateerden gebroken knieën. De patiënt werd lekker vertroeteld in het ziekenhuis en de knietjes waren binnen vijf minuten weer genezen. Zo zou ik nog bladzijden lang verder kunnen schrijven over het spel wat er gistermiddag gespeeld werd. Ik kreeg de rol van mama en dat was zo gaaf. Het begon met de zon die scheen, de lente die in de lucht hing. En met een berg takken die we vorig jaar bewaard hadden om een wilgentenenhut mee te bouwen. Dat was er nooit van gekomen, de takken lagen naast de school en werden woensdagmiddag ontdekt door een groepje buurtkinderen, dat op het plein aan het spelen was. Ik pakte mijn fiets om naar huis te gaan en stelde voor dat ze een wigwam konden bouwen. Dat vonden ze een leuk idee en het lukte. De kleuters waren donderdag zo blij met de hut. Met de grondboor(die mijn Jan al weken mist, in onze schuur) hebben we gaten in de grond gemaakt en daar de takken nog wat steviger in gezet. Kleden er om heen, en klaar was de tent. Ik ben er bij op de grond gaan zitten en heb eerst een poosje gekeken maar dat duurde niet lang. 'Jij was de mama, juf' bedacht een van de kleuters. Ik was de mama, speelde mijn rol, genoot en zag de kleuters genieten van het spel. Nu hoop ik dat de hut er volgende week nog zal staan. Ach en anders beginnen we gewoon weer opnieuw met bouwen.

vrijdag 3 januari 2014

Kerstwandeling 2013

Fietsers op de Broekwegzijde in de Leyens, keken de donderdagavond voor kerst verbaasd om zich heen. Het donkere park aan de ene kant van het fietspad werd verlicht door honderden kaarsjes in glazen potjes. De voetpaden aan de andere kant van het pad nodigden uit tot van je fiets af stappen en het spoor van lichtjes volgen. Veel buurtbewoners kwamen uit hun huizen en gingen net als Jozef en Maria, uit het bijbelverhaal, op weg. Samen, genietend van het gezang, de dans en het spel van de leerlingen van groep zeven en acht van de Prinses Margrietschool. Vijf jaar geleden organiseerde de school voor het eerst een kerstwandeling, heel eenvoudig, het was een experiment. Twee jaar geleden werd de wandeling al wat professioneler opgezet en dit jaar werd er mede dankzij het 'wijk aan zet budget' van de gemeente Zoetermeer door meer dan vijfhonderd mensen van de wandeling genoten. Langs de route zag je Jozef en Maria, in een wilgentenenhut, versierd met slingers lichtjes en met een kampvuur voor hun deur.
Ze zaten gezellig pannenkoekjes te bakken, tot ze opschrokken van de door een felle looplamp verlichte engel. Die bracht goed nieuws. Vol verbazing keken peuters en kleuters toe en luisterden naar het tikken van de hamer. Jozef begon alvast maar aan het maken van een wiegje. De wandelaars gingen weer verder en kwamen Romeinse soldaten tegen, die hen allemaal hun naam en geboorteplaats op lieten schrijven. Verder op kwam men langs een herberg, waar het helaas vol was. Iedereen kreeg een stukje stokbrood, dat kon er nog net vanaf. In de donkere nacht, werd je daarna als vanzelf naar het heldere geluid van koor en solisten geleid. Wisten jullie van het bestaan van een heus theatertje, goed verstopt in onze wijk? Ik niet, wat een mooie ontdekking was deze plaats om te zingen en te spelen en wat deed het koor dat fantastisch.
De schooltuin, gastvrije plaats in onze wijk, was een volgende plek om te genieten. Even zitten bij het vuur, een marshmallow roosteren of de pony, die deze avond ezel genoemd werd aaien. Veel kinderen konden maar met moeite afscheid nemen van de herders bij het kampvuur. In het park danste een groot engelenkoor met de juffen van groep acht. Ze zochten zelf de muziek uit en maakten de dans. Hun enthousiasme was groot en wandelaars swingden voorzichtig een beetje met hen mee. Dan waren er nog de wijzen, de sterrenkijkers. Iedereen kreeg van hen een sterretje om aan te steken en mee te genieten van de schoonheid van het licht in de nacht.
Traditiegetrouw was de Olijftak de plaats waar kerstliederen gezongen werden. Prachtig begeleid door een groep muzikanten van Harpe David 's. In de hal van de Olijftak was de stal ingericht en werd het kindje Jezus bewonderd. Twee jaar geleden een echte baby, dit keer een lieve pop.
Tot slot werd iedereen uitgenodigd om op het schoolplein een wens in de kerstboom te hangen en iets te eten en te drinken. Het bleef nog lang gezellig op het plein die avond. Hartelijk bedankt aan iedereen die er bij was. 'Een onvergetelijke ervaring voor kinderen' noemde onze wethouder Edo Haan, die ook mee liep, deze avond. Op twitter liet hij een mooie foto rond gaan en binnenkort volgen op deze plaats meer foto's. In de maanden voor kerst, stuurde ik het draaiboek van de wandeling naar verschillende collega's in het land. Hoe was jullie wandeling? Heb je nog leuke tips of nieuwe ideeën? Bedankt voor het delen alvast!

woensdag 4 december 2013

JufSint

De open haard brandt op het digibord, we zitten in de kring, de hulpjes plakken de bijna laatste sticker op de aftelkalender naar 5 december. Ik kijk rond en zie gespannen gezichten. Nog een nachtje slapen, dan is het zo ver, dan komt Sinterklaas bij ons op bezoek. Gisteren kwam er een brief van de pieten. Of de kleuters wat warme dekens en knuffels mee wilden nemen. De pieten slapen in de oude caravan op het plein en dat is best koud in de winter. Wat hartverwarmend om te zien, dat er dekens, kussens en een mooie voorraad knuffels mee naar school gebracht is vanochtend. Straks tijdens het buiten spelen zullen we alles naar de caravan brengen en het gezellig en warm inrichten voor de pieten. Nu zitten we nog in de kring en ik stel voor dat we het Sintbezoek alvast een keertje spelen. Ik zal Sinterklaas zijn en krijg van de kleuters aanwijzingen wat ik moet doen en wat ik nodig heb. Een van de dekentjes is mijn mantel, de mijter en de staf liggen op de stoomboot in de gang. We spreken af dat ik die op haal, dat ik aan zal kloppen en dat de kleuters dan 'Sinterklaasje kom maar binnen' zullen zingen. Ik stap, zo waardig mogelijk de klas in, ga zitten en groet de kleuters met een 'Sinterklaasstem'. Ik vraag hoe het met ze gaat en roep de kleurengroepjes om de beurt naar voren. Ze vertellen waar ze graag spelen, geven een hand, zingen een liedje, alle groepjes komen aan de beurt. Dan is het tijd voor Sint om weer te gaan. Ik sta op, zwaai zachtjes met mijn hand, pak de staf en vertel de kleuters dat ik morgen terug kom met de cadeautjes. Nog een nachtje slapen....De kleuters zingen 'Dag Sinterklaasje, daaaaag, daaaaag' uit volle borst. Ik ga naar de gang, leg de staf, de mijter en het dekentje weer op de stoomboot en ga de klas weer in. 'Juf, juf, wat jammer dat je er niet was, Sinterklaas is net bij ons geweest', roepen de kleuters. Ik sta even stil, geniet van dit prachtige moment en besef weer hoe bijzonder mooi het leven in een kleuterklas kan zijn.

dinsdag 29 oktober 2013

Sinterklaascadeautjes

'Lang geleden, op mijn oude school.....' Zo begint collega M regelmatig een verhaal. Ze heeft goede herinneringen aan haar school in R en vertelt die graag door. Ik denk ook even terug aan de tijd dat ik in Lelystad werkte en herinner mij dat we in de week voor 5 december een avond op school kwamen met alle ouders (vooral moeders) van de kleuters en dan zelf de Sintcadeautjes maakten. Of maakten we er een surprise om heen? Ik twijfel er ineens over. Dat weten meelezende oud collega's misschien nog? We versierden die avond ook mandarijnen, ze kregen een pet op met een veer, een paar ogen, een mond en een kraagje. Hopla, fleurige oranje pietjes die we, pardon, die Sint in de schoenen van de kleuters stopte.
(foto Bianca Oldenbeuving)Wat een werk en tegelijk veel gezelligheid, tijd om bij te praten tijdens het knutselen. Het gevoel dat we samen 'the village to raise a child' vormden, groeide tijdens zo'n avond. Zou het in deze tijd nog kunnen, met ouders op school een cadeautje knutselen? Iets naaien of vilten of schilderen? Een workshop 'schrijf een lief gedichtje of verhaal voor je eigen kind'. Ik word warm van het idee en zou de workshop zo willen geven ;-) Misschien volgend jaar...Voor dit jaar hebben we de cadeautjes al uitgezocht. In onze eigen plaatselijke kinderboekenwinkel Silvester. Ik kan niet genoeg reclame maken voor deze allermooiste en waardevolste winkel van de stad. Vorig jaar kochten we er voor alle kleuters een mini Haba spelletje, dit jaar krijgen ze een boekje. Wonderlijk dat dat kan, een samen lees boekje voor vijf euro per kind. Sint is er blij mee en we hopen dat de kleuters er straks ook plezier aan zullen beleven. Vorig jaar werd ik rond Sinterklaas ziek en heb toen niet gehoord of de spelletjes van Haba in de smaak vielen. Zijn er ouders van kleuters die er iets over willen schrijven in een reactie? En collega juffen, wat geeft Sint de kleuters bij jullie op school? Ik laat mij graag inspireren voor volgend jaar!

zaterdag 19 oktober 2013

Reisverslag deel drie

Waarom duurde het zo lang voor ik weer verder typte aan 'Op reis met de kleuters'? Vroeg ik mijzelf af. Misschien omdat ik het komende stukje van het verhaal, dat ik voor de zomer schreef, zo opsommerig vind klinken, zo niet spannend, zo informatief. Maar goed, op verzoek van verschillende lezers ga ik er nu voor zitten en hoop dat jullie het toch met plezier zullen lezen. Tijdens de reis zijn de kleuters actief, in beweging. Ze spelen veel, buiten en binnen, rennen en gymmen en klimmen en springen, ze rollen en hinkelen en vallen en staan weer op. Zo ontwikkelt de motoriek zich en de oriëntatie in de ruimte. Kleuters doen heel veel indrukken op, beleven veel tijdens uitstapjes, in verhalen en gewoon in het dagelijkse leven, onderweg van huis naar school, in de klas, buiten in de natuur of tijdens het winkelen in het stadshart. Op school is er de ruimte om al die indrukken te verwerken, te ordenen, te begrijpen. Dat gebeurt door spel en door het werken met allerlei, vaak toevallig (vroeger waardeloos, daarna kosteloos, nu toevallig genoemd, bakjes, lappen, bladeren, wc rollen, enzovoort)expressiemateriaal.
Naast het toevallige materiaal is er ook heel veel expressiemateriaal te koop. We zorgen op school voor een rijk milieu wat dat betreft. Hoeken met een afwisselende inrichting, veel soorten papier, teken en verfspullen, klei, bouw en constructiemateriaal, wereldspelmateriaal, scharen, plaksel. Allemaal spullen om vorm te geven aan je eigen beleving, jouw wereld. ' Het is goed zoals jij het doet' leren wij de kleuters. Zo ontwikkelen zij zich tot vindingrijke kleine kunstenaars, vol zelfvertrouwen en initiatief. Betrokken bij waar ze mee bezig zijn, helemaal in het nu. Mooi meegenomen is dat door het tekenen, knutselen, schilderen, de fijne motoriek zich als vanzelf ontwikkeld, en de oriëntatie in het platte vlak. Handig als ze in groep drie gaan leren lezen en schrijven. Spelen doe je soms alleen en heel vaak samen. Gisteren hoorde ik Maud Lucas ten huwelijk vragen in de boekenwinkel die we sinds de kinderboekenweek in onze klas hebben. Een ontroerend moment. Tijdens het spel gebeuren er ook minder aardige dingen. 'Jij was de boef en ik was de baas...' Rollen worden verdeeld en dat levert soms ruzie op. Onenigheid, het weer goed maken, elkaar helpen en troosten. Het hoort er allemaal bij. Zo groeien kleine en soms nog redelijk egocentrische jonge kleuters op tot leuke sociale zesjarigen. Tot kanjers met vaak een witte pet op, leren ze dmv het Kanjerproject. In een kleuterklas is het bijna nooit stil. Er wordt heel veel gepraat, er worden plannen gemaakt,verhalen verteld, vragen gesteld. We lezen prentenboeken, maken zelf verhalen, lezen gedichtjes, raadsels en rijmpjes, voila de taal ontwikkelt zich! We doen veel geluidenspelletjes, leren klankgebaren, zingen zo graag. De auditieve ontwikkeling, een hele belangrijke voorwaarde voor het leren lezen straks (eigenlijk de belangrijkste)heeft onze aandacht. Puzzelen, knippen en plakken, vouwen, zijn belangrijk voor de visuele ontwikkeling. Oeps, wie heeft tot hier door gelezen? Dit bedoel ik dus met niet spannend. Ik vind mijn verhaal een opsomming worden. Hoe kan het beter? Wie heeft een tip? Laat het maar horen in een reactie! En tot ziens bij deel drie van dit verhaal.

vrijdag 13 september 2013

Omgewaaide boom

Toevallig kwam ik donderdag met de auto naar school en zag toen dat er bij de bovenbouw ingang een boom was omgewaaid. En niet zomaar een boom....Een boom vol bessen! Geen idee hoe de boom heet, maar ik zag in deze toch wel zielig van zijn wortels afgknapte boom in drie seconden speelmogelijkheden voor drie weken. Bessen plukken, klimmen, takken zagen, een hut bouwen onder de boom. Jammergenoeg lag de boom ver van ons kleuterplein en was te zwaar om met de kleuters te verslepen. Dan er maar op af! We hadden de eerste buitenspeelbeurt en zijn met bakjes en emmertjes naar de boom gelopen. Indrukwekkend dikke bessen glommen ons tegemoet. 'Kijk, zo'n grote, deze is nog groter' .....'Hier heel veel kleintjes' ....'Deze zijn oranje'....'Deze groen, die zijn nog niet rijp'.....'Die rode zijn zachter dan de groene'....Ik luisterde geboeid naar alle opmerkingen om mij heen. Onze ontdekkingsreizigers waren in hun element, zo veel te zien en te beleven, te leren! 'Gaan we nu jam maken', vroeg Quincy, toen we met volgeladen emmers en bakjes terug liepen naar het plein. Wat een logische gedachte! De laatste week voor de zomervakantie maakten we jam van ienie mini rode bessen, dus van deze megagrote bessen zou je nog veel meer jam kunnen maken. Helaas, legde ik uit. Deze bessen zijn niet lekker om te eten maar wel heel gaaf om mee te spelen. Ik heb de grote naalden opgezocht en er zijn prachtige bessenkettingen geregen. We hebben een paar emmers water buiten gezet en heel veel soep met (bessen)ballen gekookt. Uiteindelijk werd er ook nog een soort jam gemaakt. Zoals in Frankrijk vroeger de druiven geplet werden om sap uit te persen, zo dansten enkele kinderen in de pan met besjes. Toch nog jam. Vandaag wilden we nog wat bessen gaan halen maar jammergenoeg was de gemeente snel met het opruimen van de boom, hij was al weg. Ik heb de kleuters beloofd dat we volgende week naar het park gaan om hazelnoten te gaan zoeken. Lucas kwam toen op het idee om walnoten te gaan vragen aan zijn opa. Wat een rijkdom alles wat er zo maar in de natuur om ons heen te vinden is. Laat de herfst maar komen, wij hebben er zin in! (de rest van het vervolgverhaal van voor de vakantie volgt nog ;-) http://www.bomengids.nl/herfstwinter2004/pics/Meelbes__Sorbus_aria__Whitebeamimg_6692.jpg Toch nog maar even opgezocht, meelbessen waren het!