Spelen in de zon.

Kleuter:'Mama, mag ik naar de winkel?' Ik:'Ja, dat is goed, wat ga je kopen?' Kleuter:'Pannenkoeken en limonade'. Ik:'Mmmm, lekker, wil je voor mij ook wat meenemen?' Kleuter:'Jawel, wat dan?'Ik:'Een pak melk.' Kleuter:'Okay, dat is goed, heb jij geld?' Ik: 'Ja, hoor, alsjeblieft 10 euro.' 'En doe je voorzichtig onderweg?' Kijk uit bij het oversteken, het is superdruk op straat' Kleuter: 'Jaaahaaaa, doe ik, doei mam!' Daar gaat de kleuter op weg naar de winkel. Helaas wordt ze onderweg toch aangereden. Gelukkig was er net een ambulance in de buurt, die haar wel naar het ziekenhuis wilde brengen. Twee doktoren onderzochten haar en constateerden gebroken knieën. De patiënt werd lekker vertroeteld in het ziekenhuis en de knietjes waren binnen vijf minuten weer genezen. Zo zou ik nog bladzijden lang verder kunnen schrijven over het spel wat er gistermiddag gespeeld werd. Ik kreeg de rol van mama en dat was zo gaaf. Het begon met de zon die scheen, de lente die in de lucht hing. En met een berg takken die we vorig jaar bewaard hadden om een wilgentenenhut mee te bouwen. Dat was er nooit van gekomen, de takken lagen naast de school en werden woensdagmiddag ontdekt door een groepje buurtkinderen, dat op het plein aan het spelen was. Ik pakte mijn fiets om naar huis te gaan en stelde voor dat ze een wigwam konden bouwen. Dat vonden ze een leuk idee en het lukte. De kleuters waren donderdag zo blij met de hut. Met de grondboor(die mijn Jan al weken mist, in onze schuur) hebben we gaten in de grond gemaakt en daar de takken nog wat steviger in gezet. Kleden er om heen, en klaar was de tent. Ik ben er bij op de grond gaan zitten en heb eerst een poosje gekeken maar dat duurde niet lang. 'Jij was de mama, juf' bedacht een van de kleuters. Ik was de mama, speelde mijn rol, genoot en zag de kleuters genieten van het spel. Nu hoop ik dat de hut er volgende week nog zal staan. Ach en anders beginnen we gewoon weer opnieuw met bouwen.