Levensverhaal

'Op een dag voelde mama een kriebeltje in haar buik.' Zo begin ik het vertellen van het levensverhaal van een kleuter als we een verjaardag vieren in de klas. De kleuters weten precies hoe het verhaal gaat en leven mee, vullen aan en hebben plezier om de grappige dingen die er gebeurden in hun leven. 'Mama gaat naar de dokter, want ze is misselijk, de dokter luistert en hoort een geluidje in haar buik,' zo gaat het verhaal verder. 'Dat is het hartje' roept Matthieu, die naast mij zit. Hij leeft volop mee met dit deel van het verhaal. Zijn mama krijgt binnenkort een baby en hij kan het geluid van het nieuwe hartje precies nadoen. 'Het lijkt wel een locomotief van een trein, zo snel klopt het,' vertelt hij zeer enthousiast. Zo mooi is het zwangerschapsdeel van het verhaal nog niet eerder geillustreerd!'Mama gaat naar huis en vertelt aan papa dat ze een grote verrassing heeft, er groeit een kindje in haar buik!' Mama Natascha van jarige Thijmen knuffelt papa Hidde vandaag in het verhaal, ze zijn zo blij met de komst van hun kleine schat. Dan gaat de buik groeien. De kleuters rekken hun armen zo ver als ze kunnen, en hebben allemaal ineens een enorme buik. Mama kan na een poosje bijna niet meer lopen en krijgt buikpijn. Ik denk dat het een voetballertje is, hij schopt zo hard, vermoedt ze elk verhaal weer. De kleuters weten dan al dat het tijd is voor de geboorte. Die bevalling is in een tel gepiept, hopla, daar ligt de kleine aan de borst en papa en mama kijken vol verwondering naar het prachtige kindje. Dan gaat het kindje groeien en leert praten. We brabbelen een poosje met elkaar, tatata,dadada,mamama, heerlijk om je even als een baby te gedragen. Als de baby een jaar wordt, gaan we kleine stapjes maken, leren lopen. Na de tweede verjaardag komt het hoogtepunt van het verhaal. Zelf leren eten. Ik zet een zogenaamd bordje pap neer en moet mij precies aan het verhaal houden. De eerste lepel pap komt op de neus terecht, de tweede in een oog, dan nog een in het andere oog, een in het oor en een in het andere oor. Leren eten is best moeilijk en zelf doen brengt heel veel plezier. Als ik een beetje afwijk van het verhaal en een lepeltje pap in het haar van de peuter terecht laat komen, joelt de hele klas: 'Neeeheee, nu in het ooooohooor!' Zo zijn we samen blij met hoe de kleuters groeien. Het verhaal gaat nog even verder. Leren plassen op een potje, alle kleuterjuffen kunnen zich voorstellen dat dat ook dikke pret oplevert. Als de kinderen drie jaar worden, komt de peuterspeelzaal in beeld. (Hoewel steeds meer kinderen daar niet naar toe gaan, misschien moet ik het verhaal op dit punt aanpassen) Op de vierde verjaardag is het naar school gaan het hoogtepunt. Ik weet nog wel hoe ze dan binnen kwamen en benadruk het verschil met nu. Wat zijn de kleuters als ze vijf worden al helemaal thuis in onze groep. De zesde verjaardag, ja dan zijn ze oudste kleuter en dat is ook echt een mijlpaal in een kleuterleven bij ons op school. Ik vraag de kleuters of ze iets kunnen vertellen over de jarige. En hoor dan zulke mooie dingen. 'Hij is lief, hij kan goed samen spelen, hij kan mooi tekenen, hij kan goed troosten, hij kan mij helpen, hij kan goed opruimen.' Ik zie de ogen van de jarige stralen als er lieve dingen over hem gezegd worden en ook mijn dag is weer goed.

Jarige juf

'Of zijn bij jou op school alle juffen tegelijk jarig?' Werd mij gisteren gevraagd. Tegelijk met een felicitatie voor mijn verjaardag, want 52 jaar geleden werd ik op 5-2 geboren. En voor de allereerste keer in mijn leven als juf heb ik nog geen feest gevierd op school. Dat was best vreemd. Op school voel ik mij altijd zo superjarig. Toch besloot ik om het feest even over te slaan. Deze week zijn onze kleutergroepen gesplitst. De oudste kleuters uit de twee klassen vormen nu samen een derde groep. Vandaag was mijn eerste werkdag zonder die oudsten en ik vond het zo vreemd om op deze dag een feest te gaan vieren. Hoewel de nieuwe kleutergroep iets is waar ik naar uit keek. Ik verheugde mij op het kleinere aantal kinderen en heb de mededeling dat er een derde kleutergroep bij zou komen als een cadeautje ontvangen. En toch is het wennen. Een klas wordt in de loop van de tijd een hecht cluppie, de kinderen worden een beetje van jou. Vriendschappen ontstaan tussen kleuters van vier jaar oud en van zes jaar oud. En nu ineens werd die klas door midden gescheurd. Ik ben er blij mee en moet er tegelijk aan wennen. Het was rustig en tegelijk een beetje kaal. Gelukkig kwam collega Silvy even langs met de nieuwe groep. De mama van Ella had ergens in een vriendenboekje gelezen wanneer ik jarig was. Zij had samen met Ella een cadeautje gemaakt. Een glas, versierd met hartjes en daarin een heel bijzonder waxinelichtje, met een oranje vlam die langzaam blauw kleurde. We hadden het kaarsje al aangestoken en toen Silvy met de eendjesklas kwam deden we dat nog een keer. Hoe bijzonder kan iets eenvoudigs zijn. Alle aandacht van de kleuters was gericht op het ene vlammetje dat heel langzaam van kleur veranderde. Toen het vlammetje bijna onzichtbaar werd hebben we met z'n allen tot 52 geteld en het ene kaarsje samen uitgeblazen. Dat was mijn feestje vandaag en het was goed. Hoe vier jij je verjaardag op school? Is een juffendag iets waar jij van geniet? En wat doe je op zo'n dag? Thuis vierde ik wel feest, dus daarom voor een keer een foto van mijn familie die hoedjes van kranten ging vouwen op mijn feestje. Weten jullie gelijk waarom ik ook zo graag knip en plak en verf en klei....