Ouders op facebook?!

Na een intensieve avond tien minuten gesprekken dronken we met een aantal collega's nog een glaasje wijn, op de stoep van de school, naast de voordeur. Ik zat op een muurtje en voor mij op dat muurtje stonden onze gevulde glazen. We hadden plezier en voor ik het wist pakte een jongere collega zijn hippe telefoon en maakte een foto die hij hop op facebook plaatste. Leuk vond ik het op dat moment, ik houd van het delen van wat ik beleef op facebook. Voel mij regelmatig geïnspireerd door belevenissen van anderen. Leuke muziek, film en boekentips ik lees ze graag. Ook zie ik met plezier de foto's voorbij komen van nichtjes en neefjes die niet naast de deur wonen. Ze treden op met hun orkest of spelen zwarte piet, ik reageer daar graag even op, kan zo een beetje met hen mee leven.

Mijn eigen dochter was slechts kort met mij bevriend op facebook. Toen ik op haar 'wall' las dat er iemand aan haar vroeg hoe het met haar platgetrapte tenen ging en ik daar nieuwsgierig naar informeerde, bleek dat ze net een nieuw vriendje had ontmoet tijdens een salsa dansworkshop en dat wilde ze absoluut nog niet met mij delen. Ik werd onmiddellijk ontvriend...

Daar lig ik niet wakker. Wel werd ik midden in de nacht na de tienminuten avond wakker en vroeg mij ineens af of ik het eigenlijk wel leuk vond, die foto van mijzelf, keihard lachend met een stuk of vijf glazen wijn, bijna op mijn schoot. Ik heb even liggen denken of ik uit mijn bed zou stappen, om 4.00 uur 's nachts en de foto er af zou gaan halen. (Niet wetend dat ik dat niet kon, omdat ik de foto er zelf niet op gezet had)

Ik heb mij om gedraaid en ben lekker verder geslapen. De volgende ochtend vertelde ik mijn nachtelijke gedachtenspinsels aan de collega's. Zal ik de foto er af halen? Werd er meteen gevraagd. Nee, laat maar was mijn antwoord, het is een vrolijke foto en wat is daar mis mee?

Toch heb ik nog geen ouders van kinderen uit mijn klas op facebook. Ik twijfel er over. Ik woon midden in de wijk waar ik werk, kom ouders tegen in de supermarkt, bij de kapper, in de kerk, in het café, in de volkstuin. Maar ik vraag of accepteer ze nog niet als vriend op facebook. Terwijl ik facebook wel zoiets vind als vroeger de pomp op het dorpsplein, een plaats waar je gezellig met elkaar praat, ideeën op kunt doen, dagelijkse nieuwtjes uitwisselt...

Wie heeft er goede raad? Zal ik wel of zal ik niet....En wat doe jij? Vrienden zijn met de ouders van de kinderen uit je klas of toch nog maar niet....

Sint Maarten

Joepie, we zijn lampions aan het maken! In Zoetermeer leeft Sint Maarten niet erg. De spanning die ik mij nog zo goed herinner van meer dan veertig jaar geleden, wanneer is het nu eindelijk donker en mogen we vertrekken....Die kennen de kleuters in onze klas nog helemaal niet. Dat wordt dit jaar anders.

Wij gaan ook Sint Maarten vieren. We beginnen vrijdag om 18.00 uur met een optochtje om de school en door het park en gaan daarna in groepjes de wijk in. Ik heb er zin in en geniet nu al van het kijken naar de lampions die al af zijn.

Buiten is het mistig en wordt het langzaam iets kouder. Dat hoort er wel bij, bij Sint Maarten. Vaak stormde het en waaiden onze lampions uit als we door de polder van de ene boerderij naar de andere liepen. Wat een feest was het dan als we uiteindelijk in het dorp kwamen waar de afstand tussen de huizen minimaal was en onze snoepvoorraad snel groter werd.

De kleuterjuffen van onze dorpsschool woonden samen in één huis. Bij hen kreeg je ieder jaar een warm knakworstje met een beetje mosterd. Wat smaakte dat verrukkelijk na een paar uur lopen en zingen in de kou!
Toen ik zelf voor het eerst in een eigen huis woonde, in Lelystad in 1980 zat ik dan ook vol verwachting klaar met een pannetje warme knakworstjes op het fornuis. Diep teleurgesteld was ik toen bleek dat in de wijk waar ik woonde de Heilige Maarten op sterven na dood was, er kwam niemand langs.

In hun kleutertijd maakten onze eigen kinderen geen lampion op school, wat vond ik dat jammer. Gelukkig was er wel een actieve buurtvereniging. Zij huurden een draaiorgel dat voorop ging in de lichtjesoptocht door de wijk. De optocht eindigde in het bejaardentehuis waar alle bejaarden in de recreatiezaal zaten. Het licht was overal uit en toch twinkelden er lichtjes. In de lampions, in de ogen van de kinderen en in de ogen van alle opa’s en oma’s waar we langs liepen.
Dat wens ik ons en iedereen die aanstaande vrijdag Sint Maarten gaat lopen ook toe. Heel veel twinkeling en schitterende lichtjes op jullie weg. Veel plezier!

Het tien minutengesprek

'Waarom komt u hier mevrouw?' werd mij ooit gevraagd toen ik een aantal jaren geleden naar de eerste tafeltjesavond (zeven minutengesprek) op de middelbare school van één van mijn kinderen ging. 'Ik wil graag weten hoe het met mijn kind gaat' was mijn antwoord. Het ging prima met haar, werd mij verteld. Ze werkte hard en haalde goede cijfers, dus er was geen enkele reden om naar de tafeltjesavond te komen.

Ik was stomverbaasd. Ik vertel zo graag over hoe het gaat met een kleuter, hoe hij of zij zich ontwikkelt. Dat ze al steeds meer durft te vertellen aan mij of dat hij met zo veel plezier in de hoeken speelt. Ook vraag ik aan ouders wat zij zien en voelen. Gaat hun kind graag naar school? Wat heeft hij nodig en wat is er moeilijk? De tien minuten zijn zo om en toch geniet ik van het contact met de ouders. Even staan we stil bij het welbevinden van een kind. Ik ervaar dat als zeer waardevol, al is het nog zo kort.

Op de middelbare school zitten de leraren aan tafeltjes in de aula. Je zit dan als ouder tegenover de leraar. Ik zet bewust de stoelen van mijn collega, van de ouders en van mijzelf in een kringetje, zonder tafel er tussen. Ik stel mij dan voor dat het kind in het midden staat, onze volledige aandacht krijgt. Het plakboek met tekeningen en andere knutselwerkjes van de kleuters is daarbij voor mij belangrijk. Als je goed kijkt naar wat kinderen maken, kun je daar zo veel in zien.

Deze week zijn de 10 minutengesprekken formulieren digitaal verstuurd. Ouders moeten het A4tje uitprinten en invullen. Hadden we het eigenlijk niet veel beter via www.afspreken.nl kunnen regelen vraag ik mij nu af. Laatst ging ik met onze klas naar de bibliotheek en heb de ouders ook via deze website gevraagd of ze mee konden gaan als begeleiders. Dat werkte prima. Worden er bij jullie op school al digitaal afspraken gemaakt? Hoe doen jullie dat? Ik zie uit naar tips voor een volgende ronde. Veel plezier bij de komende gesprekken!