Spelen in de zon.

Kleuter:'Mama, mag ik naar de winkel?' Ik:'Ja, dat is goed, wat ga je kopen?' Kleuter:'Pannenkoeken en limonade'. Ik:'Mmmm, lekker, wil je voor mij ook wat meenemen?' Kleuter:'Jawel, wat dan?'Ik:'Een pak melk.' Kleuter:'Okay, dat is goed, heb jij geld?' Ik: 'Ja, hoor, alsjeblieft 10 euro.' 'En doe je voorzichtig onderweg?' Kijk uit bij het oversteken, het is superdruk op straat' Kleuter: 'Jaaahaaaa, doe ik, doei mam!' Daar gaat de kleuter op weg naar de winkel. Helaas wordt ze onderweg toch aangereden. Gelukkig was er net een ambulance in de buurt, die haar wel naar het ziekenhuis wilde brengen. Twee doktoren onderzochten haar en constateerden gebroken knieën. De patiënt werd lekker vertroeteld in het ziekenhuis en de knietjes waren binnen vijf minuten weer genezen. Zo zou ik nog bladzijden lang verder kunnen schrijven over het spel wat er gistermiddag gespeeld werd. Ik kreeg de rol van mama en dat was zo gaaf. Het begon met de zon die scheen, de lente die in de lucht hing. En met een berg takken die we vorig jaar bewaard hadden om een wilgentenenhut mee te bouwen. Dat was er nooit van gekomen, de takken lagen naast de school en werden woensdagmiddag ontdekt door een groepje buurtkinderen, dat op het plein aan het spelen was. Ik pakte mijn fiets om naar huis te gaan en stelde voor dat ze een wigwam konden bouwen. Dat vonden ze een leuk idee en het lukte. De kleuters waren donderdag zo blij met de hut. Met de grondboor(die mijn Jan al weken mist, in onze schuur) hebben we gaten in de grond gemaakt en daar de takken nog wat steviger in gezet. Kleden er om heen, en klaar was de tent. Ik ben er bij op de grond gaan zitten en heb eerst een poosje gekeken maar dat duurde niet lang. 'Jij was de mama, juf' bedacht een van de kleuters. Ik was de mama, speelde mijn rol, genoot en zag de kleuters genieten van het spel. Nu hoop ik dat de hut er volgende week nog zal staan. Ach en anders beginnen we gewoon weer opnieuw met bouwen.

Kerstwandeling 2013

Fietsers op de Broekwegzijde in de Leyens, keken de donderdagavond voor kerst verbaasd om zich heen. Het donkere park aan de ene kant van het fietspad werd verlicht door honderden kaarsjes in glazen potjes. De voetpaden aan de andere kant van het pad nodigden uit tot van je fiets af stappen en het spoor van lichtjes volgen. Veel buurtbewoners kwamen uit hun huizen en gingen net als Jozef en Maria, uit het bijbelverhaal, op weg. Samen, genietend van het gezang, de dans en het spel van de leerlingen van groep zeven en acht van de Prinses Margrietschool. Vijf jaar geleden organiseerde de school voor het eerst een kerstwandeling, heel eenvoudig, het was een experiment. Twee jaar geleden werd de wandeling al wat professioneler opgezet en dit jaar werd er mede dankzij het 'wijk aan zet budget' van de gemeente Zoetermeer door meer dan vijfhonderd mensen van de wandeling genoten. Langs de route zag je Jozef en Maria, in een wilgentenenhut, versierd met slingers lichtjes en met een kampvuur voor hun deur.

Ze zaten gezellig pannenkoekjes te bakken, tot ze opschrokken van de door een felle looplamp verlichte engel. Die bracht goed nieuws. Vol verbazing keken peuters en kleuters toe en luisterden naar het tikken van de hamer. Jozef begon alvast maar aan het maken van een wiegje. De wandelaars gingen weer verder en kwamen Romeinse soldaten tegen, die hen allemaal hun naam en geboorteplaats op lieten schrijven. Verder op kwam men langs een herberg, waar het helaas vol was. Iedereen kreeg een stukje stokbrood, dat kon er nog net vanaf. In de donkere nacht, werd je daarna als vanzelf naar het heldere geluid van koor en solisten geleid. Wisten jullie van het bestaan van een heus theatertje, goed verstopt in onze wijk? Ik niet, wat een mooie ontdekking was deze plaats om te zingen en te spelen en wat deed het koor dat fantastisch.

De schooltuin, gastvrije plaats in onze wijk, was een volgende plek om te genieten. Even zitten bij het vuur, een marshmallow roosteren of de pony, die deze avond ezel genoemd werd aaien. Veel kinderen konden maar met moeite afscheid nemen van de herders bij het kampvuur. In het park danste een groot engelenkoor met de juffen van groep acht. Ze zochten zelf de muziek uit en maakten de dans. Hun enthousiasme was groot en wandelaars swingden voorzichtig een beetje met hen mee. Dan waren er nog de wijzen, de sterrenkijkers. Iedereen kreeg van hen een sterretje om aan te steken en mee te genieten van de schoonheid van het licht in de nacht.

Traditiegetrouw was de Olijftak de plaats waar kerstliederen gezongen werden. Prachtig begeleid door een groep muzikanten van Harpe David 's. In de hal van de Olijftak was de stal ingericht en werd het kindje Jezus bewonderd. Twee jaar geleden een echte baby, dit keer een lieve pop.

Tot slot werd iedereen uitgenodigd om op het schoolplein een wens in de kerstboom te hangen en iets te eten en te drinken. Het bleef nog lang gezellig op het plein die avond. Hartelijk bedankt aan iedereen die er bij was. 'Een onvergetelijke ervaring voor kinderen' noemde onze wethouder Edo Haan, die ook mee liep, deze avond. Op twitter liet hij een mooie foto rond gaan en binnenkort volgen op deze plaats meer foto's. In de maanden voor kerst, stuurde ik het draaiboek van de wandeling naar verschillende collega's in het land. Hoe was jullie wandeling? Heb je nog leuke tips of nieuwe ideeën? Bedankt voor het delen alvast!