Toetstijd

De ene kleuter zit ingespannen in het toetsboekje te kijken. De ogen van een ander dwalen alle kanten op. Vandaag was het toetsdag. De meeste kleuters vinden het toetsen best interessant. Ze zitten aan een tafeltje en werken in een boekje, dan lijkt het alsof je al best groot bent en dat willen ze graag, groot zijn. Ik had mij voorgenomen om het als een spelletje te brengen. We gaan groep drie spelen. Heel goed luisteren naar wat ik voorlees en dan een streepje zetten onder het goede plaatje. De kleuters doen mee, luisteren, zetten streepjes maar soms weten ze het even niet en vragen aan mij 'Juf, ik weet het niet, wat is een hoef?'Ze zijn gewend aan het stellen van vragen en leren daar zo veel van. Ze zijn er onbevangen in, durven nog vragen te stellen. Ze zijn ook gewend om antwoord te krijgen en nu ineens, heb ik het gevoel dat ik hen in de steek laat. Wat is dit toetsen van kleuters een ontzettend onnatuurlijke manier van doen! Ik heb vooral medelijden met mijn best heel slimme tweetalige kinderen. De één spreekt vloeiend Thais, de ander vloeiend Spaans. Ze spreken ook goed Nederlands maar hun Nederlandse woordenschat is wel kleiner dan die van de andere kinderen. Ook de kleuters die nog niet toe zijn aan synthetiseren, zitten mij hulpeloos aan te kijken als ik zag 'Zet een streepje onder M-U-T-S'. Ze hebben werkelijk geen idee. Ik zeg dat ze toch maar een streepje moeten zetten en dat het helemaal niet erg is, dat ze het niet precies weten maar intussen heb ik het gevoel dat ik hen bedrieg. En voelen zij dat ze tekort schieten, er worden dingen van hen gevraagd die ze nog niet kunnen weten. Hoe lang ga ik hier nog mee door? Wie kan mij uitleggen wat er positief aan Citotoets voor kleuters is? Zijn er scholen waar de Citotoetsen voor kleuters niet gebruikt worden??? Vertel, vertel!!