Meespelen op de Floriade

Met een knal zakte mijn vader gistermiddag door de onderste tree van het houten trapje. Hij was samen met zijn kleinzoon aan het schilderen en had zijn goede keukentrap aan Jelmer gegeven. Het meer dan bejaarde trapje dat hij zelf wilde gebruiken had jarenlang in een hoekje van de garage gestaan. Toen ik het weer zag was ik onmiddelijk terug aan de Lindeweg waar ik opgroeide. We gebruikten het trapje graag om mee te spelen. Het was een handig ding om kleden aan vast te maken en zo mooie tenten te bouwen.

Mijn moeder maakte graag tenten met ons. In de winter schoof ze de bank een stukje van de muur af en legde er een kleed over heen. Zo hadden wij een knus huisje achter de bank. In de zomer speelden we in de tuin met houten kistjes en het trapje van mijn vader, een oud tafelkleed, een paar lakens en knijpers. Die knijpers waren onmisbaar en vast van een betere kwaliteit dan de knijpers van nu. Onze kleuters nemen de knijperbak vaak mee naar buiten maar een beetje kleed blijft tegenwoordig niet meer aan knijpers hangen. Ze knallen uit elkaar en daar gaat je mooie tentje....

We prutsen de tentjes tegenwoordig met touwtjes in elkaar, leggen blokken en banden op de uiteinden van de kleden of zetten er emmertjes met zand op. Toch blijft het maar behelpen en gaan de tenten snel kapot. Zaterdag was ik dan ook blij verrast toen ik op de Floriade een prachtige alternatieve knijper vond. Het was bij de stand van groen onderwijs. We zagen een kaal grasveld met een recht-toe-recht-aan-gebouwtje in het midden. Op zich wel treffend, zo zien meer schoolomgevingen er uit. Er stonden vier bakken spelmateriaal en er naast zat een meisje aan een picknictafel. Gebogen over haar telefoon. Verder gebeurde er niets. Mensen liepen het veld voorbij.

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt door de grappige voorbeeldtentjes om het veld heen. We liepen er langs en vroegen ons af wat de bedoeling was. Zelf een tent bouwen lag voor de hand, waarom deed niemand dat? Ik trok de stoute schoenen aan, stapte op het meisje aan de tafel af en vroeg of ze bij deze plek hoorde. Ja, antwoordde ze nogal kortaf. En ja er mocht hier gespeeld worden. Gelukkig heb ik een man die ook van spelen houdt. Samen bouwden we een tentje van bamboestokken aan elkaar gemaakt met oude fietsbinnenbanden. De kleden maakten we vast met een soort zeilklemmen van de Gamma. Wat een fantastische uitvinding. Een soort hele grote, sterke knijpers. Die ga ik meteen kopen als ik weer thuis ben bedacht ik tijdens het bouwen.

Terwijl ons tentje groeide kwamen er kinderen om ons heen staan. Ik wees naar de kleden, pakte nog wat bamboestokken en vroeg of de kinderen mee wilden doen. Binnen een half uur was er volop activiteit op het veldje. We maakten een paadje van oude tapijttegels tussen de tentjes en legden een plankje met een pijl op het pad. Op een ander plankje schreef ik 'Bouw hier je eigen tent'. En ik realiseerde mij hoe fijn het is als er iemand is die met je mee speelt, die niet alleen de spullen klaar zet die er nodig zijn maar die je op weg helpt in je spel. Tot begin oktober kun je nog gaan spelen op de Floriade, veel plezier!En ik ga naar de Gamma!