Kerstwandeling

Op de deur van zijn kamertje hangt al het hele jaar een foto van onze concierge, verkleed als herder bij het kampvuur. 'Onze held' hebbben we er bij geschreven. Tijdens de kerstwandeling zat hij, met een collega en een groep herderleerlingen op stropakken, te passen op de schapen. In zijn binnenzak had hij een flesje zelfgestookte (door zijn familie in Bosnie) sterke drank. Elke juf die voorbij kwam kreeg een flinke slok uit zijn flesje. Ik voel het nog branden als ik er aan terug denk.

Op de uitnodiging voor het kerstfeest schreven we het opzegversje waar we de kerstviering in onze klas ieder jaar mee beginnen: 'In de avond, in het donker, sterrenlichtjes blij geflonker, alle kaarsjes zijn al aan en wij zijn naar school gegaan, kinderen en grote mensen, weet je wat wij jullie wensen: Een hele fijne avond samen, tingelingelinge, amen!' En daar liepen de mensenkinderen, in het donker naar school. Hele gezinnen deden mee. Grote broers en zussen waar anders geen plaats voor was duwden de kleintjes in wandel en kinderwagens. Buren, oma's en opa's waren er bij. De wijkmanager liep gezellig met onze directrice voorop. Zelfs buurtbewoners die geen kinderen meer op school hebben, kwamen uit hun huizen en volgden nieuwsgierig het spoor van lichtjes door het park en de wijk. De start van de wandeling was op het door lichtslangen versierde schoolplein. Daar kreeg iedereen een wegwijzer waar de verschillende taferelen van het kerstspel op getekend waren door leerlingen van groep acht. De hele route was verlicht door waxinelichtjes in glazen potjes. Als je dat spoor volgde kwam je vanzelf langs het hele kerstverhaal gespeeld door de kinderen van groep zeven en groep acht. Tegenover onze school was pas een hotel gebouwd. Sinterklaas had daar een paar weken eerder al 'geslapen' en nu woonde Maria er heel even. Jozef was op bezoek en zat te timmeren, Maria naaide kleertjes. Op het balkon boven hen stond een engel die Maria keer op keer vertelde dat ze een kindje zou krijgen. Even verderop liepen soldaten van keizer Augustus, zij stuurden de mensen het donkere park in. Onderweg kwamen ze langs een plaats waar ze hun naam op konden schrijven, langs een herberg waar heerlijk gegeten werd maar waar geen plaats meer was. Bij een zeer uitbundig versierd 'kersthuis' in de wijk werden kerstliedjes gezongen. Bij de ingang van onze buren, de katholieke school waar we stroom leenden voor de cdspeler, danste een engelenkoor. Bij de kinderopvang zaten de herders rond het vuur. In de wijktuin was een herberg waar iedereen welkom was. Daar brandden vuurtjes in vuurkorven en was warme chocomel en gluhwijn. Tot slot kwam je de wijzen nog tegen, bij hen kon je een sterretje of een wierookstokje aansteken. De wandeling eindigde in de kerk tegenover de school waar het kleine babyzusje van een meisje uit onze klas in de kribbe in de stal lag. In de kerkzaal speelde 'Harpe Davids' de fanfare waar de juf van groep vijf in mee speelt, kerstliederen. Terwijl ik dit stukje schrijf ben ik in gedachten weer even terug op die prachtige stille, koude avond aan het einde van 2011 en ik voel een klein beetje heimwee. Tegelijk denk ik aan de andere plaatsen die het draaiboek van de kerstwandeling, wat wij vier jaar geleden maakten nu gebruiken. In Maasland waar oud collega Jolanda woont werd vorig jaar ook gewandeld en misschien dit jaar wel weer? Op de Oranjerie, een school in Zoetermeer waar een moeder van een kleuter uit mijn klas werkt, zijn de voorbereidingen voor de kerstwandeling ook begonnen. Wij doen dit jaar een musical. Heb je interesse in het draaiboek van de wandeling? Laat het weten in een reactie, dan mail ik het graag! Een fijne decembermaand toegewenst!