Een nieuw begin

Als een blok viel ik gistermiddag op de bank in slaap. Twee uur later werd ik pas weer wakker. Vroeger, heel lang geleden, toen ik full-time werkte (1980-1987 op ’t Overstapje in Lelystad) had ik dat vaak op vrijdag. Nergens meer zin in, helemaal gesloopt door de enorme klas kleuters die ik toen had.

Daarbij leefde ik het leven zoals mijn jongere collega’s dat nu doen. Verschillende gezellige eetclubjes, sporten, vrijwilligerswerk doen en uitgaan. Op donderdagavond vaak tot diep in de nacht en dan de volgende ochtend, een beetje brak en vol goede herinneringen, vrolijk weer naar school. Vrijdagsavonds kon je me dan opvegen. Gisteren was dat op woensdagmiddag al het geval.

Zes weken geleden werd ik ziek. En gisteren ging ik voor het eerst na die zes weken, weer naar school. Ik zag er een beetje tegen op. Maar dat was helemaal niet nodig geweest. Wat zijn kleuters toch heerlijke wezens. Vol enthousiasme werd ik begroet, heel veel handen heb ik geschud. Goede wensen gegeven en ontvangen. Vriendelijke opmerkingen van ouders,klopjes op mijn schouder, een zoen, een knipoog, een omhelzing. Wat een warm welkom, dat deed mij goed! Toen de ouders weg waren en ik de kring rond keek, leek het alsof ik niet weg geweest was. Iemand voorspelde het al. ‘Juf zijn is net zoiets als fietsen, dat verleer je nooit’ En het is waar. Ik voelde mij gelijk weer thuis op school. Het enige verschil met vroeger is, dat ik nu na een ochtend al uitgeteld was, en 25 jaar geleden pas na een hele week. ‘Zou het dan toch de leeftijd zijn juf?’ merkte een vrolijke, ook niet meer de jongste vader, vanochtend op. Dat zal het zijn, maar ik ben er weer en wens jullie allemaal een vrolijk nieuwjaar, met genoeg energie en plezier in de dingen die je gaat doen dit nieuwe jaar!

Op de foto's staat Maud, zij was gisteren jarig en had prachtige viertjes gebakken om uit te delen. Haar buurmeisjes Renske en Mascha had ik jaren geleden al in de klas, hier ook een nieuw begin. Welkom Maud en heel veel plezier in de bijtjesklas!