Avondvierdaagse

Met het zweet op haar rug zit de voorzitter van de ouderraad achter haar tafeltje, midden op het stadhuisplein. Om haar heen duizenden kinderen die staan te popelen om te gaan lopen. Het is de eerste wandelavond, veel kleuters lopen voor het eerst van hun leven mee. Ze hebben er zin in en wat is de teleurstelling dan groot als je naam niet op de deelnemerslijst staat. Er was iets mis gegaan met het opgeven maar dat doet er nu helemaal niet toe. 'Loop maar gewoon mee, met of zonder deelnemersbewijs, wat maakt het uit?!'stel ik voor. 'Dan krijgt ze geen medaille juf...' Okay, ik zie een paar grote vragende ogen van de kleuter uit mijn klas en besluit dan om naar de plek te gaan waar individuele lopers zich in kunnen schrijven om daar een kaartje te gaan kopen. Oeps, die rij is lang. De avondvierdaagse vertrekt intussen en de stoet wurmt zich precies door het straatje waar de wachtrij ook staat. Wie heeft dit verzonnen? Als de Margrietschool langs komt, zie ik veel vragende blikken. Wat sta jij hier, juf? Kom, we gaan! Ik blijf achter in de rij en wacht en wacht en wacht en als de allerlaatste wandelaars het plein verlaten ben ik eindelijk aan de beurt. Yes, ik heb een kaartje! Maar wat nu? Terug naar mijn fiets en op naar de pauzeplek, een schoolplein in Segwaert. Precies tegelijk met de wandelaars kom ik daar aan. Wat een drukte, zo veel kinderen op dat plein. Kinderen zijn ouders kwijt, ouders zoeken kinderen. Gelukkig is er de schoolvlag als vertrouwd verzamelpunt. Vrolijke ouderraadsleden delen drinken en lekkers uit. De voorzitter is er ook weer, overal zorgend, regelend, organiserend. Ik overhandig het kaartje en fiets dan naar huis. 'Hoe was het, lekker gelopen?' vragen ze thuis. 'Dat ga ik donderdag maar doen, vandaag heb ik gefietst' antwoord ik en schrijf dan eindelijk weer eens een stukje op dit blog ;-)