Als ik aan mensen vertel dat ik in Zoetermeer woon, word ik soms meewarig aangekeken. Waarom zou je daar nu willen wonen? Een slaapstad, vol hoogbouw en beton, weinig cultuur, midden in de randstad, geen natuur, dat is zo ongeveer het beeld, dat over Zoetermeer bestaat.
Graag vertel ik dan verhalen over hoe ik ’s ochtends wakker word van het kraaien van de haan. Als ik uit het raam kijk, zie ik koeien en schapen in de wei lopen. Er zwemmen allerlei watervogels in de ringsloot. Het water in de sloot is zo helder, als je een poosje geduld en hebt en even blijft staan kijken kun je de snoek en de voorntjes onderscheiden. De hele zomer heb ik kruiden geplukt uit de buurtkruidentuin achter ons huis. Nu is het herfst en dan is Zoetermeer een stad, waar voor mij, als juf met een klas kleuters zo veel te beleven is.
In het park tegenover onze school groeien veel hazelaars. De kleuters vinden het geweldig om naar het park te gaan. Wat ze het liefste doen, is net als de hondjes die in het park uitgelaten worden, slepen met takken, zoeken en verzamelen. Eigenlijk is het geen zoeken maar vinden. Zelf ben ik wat dat betreft ook een soort grote kleuter. In mijn jaszakken vind je in deze tijd van het jaar altijd wel een aantal kastanjes. Vooral de allereerste afgewaaide kastanje van het seizoen die ik zie, op het fietspad meestal, daar kan ik niet aan voorbij fietsen, die neem ik mee.
Deze herfst zijn er veel hazelnoten, we nemen emmertjes mee naar het park en als kleine verzamelaars gaan we op pad. De oude reiger die bijna altijd in het park is, blijft rustig in de sloot staan, alsof hij ons al jaren kent. Aangekomen bij de hazelaars gaan we van het pad af en volgen het spoor van de nootjes. Al heel gauw zijn de bodems van de emmers bedekt met hazelnoten. De meest ondernemende kleuters proberen in de struiken te klimmen maar dat valt nog niet mee. Hazelaars groeien als lange rechte takken in een groepje omhoog. Veel zijtakken om je voeten op te zetten hebben ze niet. Toch lukt het sommige kleuters en dat inspireert de andere kinderen om het ook te proberen. Na een poosje staan de emmers verlaten op het pad en is meer dan de halve klas aan het klimmen. Ik sta er bij en geniet, van de kracht en het enthousiasme van mijn cluppie. Een enkeling die wel erg hoog klimt, praat ik weer naar beneden. Er zit iemand klem, met een voet tussen twee takken, na even wrikken is de voet los en zit de schoen nog tussen de takken. Die kunnen we er zonder voet ook makkelijk weer uit trekken. Dan wordt het tijd om terug naar school te gaan. Er fietsen al ouders langs die hun kind komen ophalen. De kleuters hebben nog helemaal geen zin om te gaan, wat is dit heerlijk spelen, in het herfstzonnetje in het park.
Via het grasveld bij school, waar we allemaal onze schoen afvegen aan het gras, vanwege de hondenpoep, gaan we terug naar de klas. Morgen zal ik mijn notenkrakers mee naar school nemen en mijn knoflook pers. Die tip kreeg ik van een mevouw, die ook aan het hazelnoten zoeken was. Met een knoflookpers kraak je de nootjes heel makkelijk en vliegen de resten niet alle kanten op. Ik ga het proberen!
Doe jij ook iets met nootjes in de herfst? Of met kastanjes? Is er een park in de buurt waar je met de kleuters naar toe gaat? En hoe gaat dat? Ik ben nieuwsgierig.....
Wij hebben ook dicht bij onze school een park waar veel te vinden en te zien is. Ook ik heb vorige week nog een wandeling gemaakt. Bij een holle boom een verhaal verzonnen over kabouters die als er geen mensen in het park zijn tevoorschijn komen. Heerlijk zoals de kinderen daar dan weer op reageren. En natuurlijk hadden wij ook onze zakken en handen vol met bladeren en kastanjes.
BeantwoordenVerwijderen