Kijk?!

Wie werkt er graag met kleuters? Hoe ging de klassenverdeling dit jaar bij jou op school? Stonden er juffen of meesters in de rij voor de kleutergroepen of keken ze een beetje voor zich uit en staarden naar het plafond of naar hun kopje thee toen de vraag kwam:'Wie wil er dit jaar graag de kleuters?' Tot nu toe begreep ik nooit zo goed waarom veel mensen niet kozen voor het juf zijn in een kleutergroep. Er is in groep 1 en 2 nog zo veel tijd en ruimte om van alles te beleven. Elke dag opnieuw de wereld om je heen ontdekken. In verwondering met de kleuters door de seizoenen gaan. Heel veel vieren, vreugde en verdriet delen. Zingen en muziek maken. Tekenen en schilderen, bouwen en boetseren, spelen met zand en water, appelmoes maken, slakken zoeken, prentenboeken lezen, in de hoeken spelen. Ik kan eindeloos doorgaan met opnoemen waar de kleuters en ik zelf plezier aan beleven. En soms zijn er momenten waarop ik denk. Aha, nu snap ik het. Gistermiddag was zo'n moment. We gingen naar een cursus over het leerlingvolgsysteem KIJk! Ik werd er moedeloos van. Het invullen van al 17 ontwikkelingslijnen op een 7 puntsschaal voor 28 kleuters. Wanneer zou je dat moeten doen? De tijd vinden om al die punten echt te zien? En de belangrijkste vraag voor mij 'Waarom zou je het doen?'Is er een kleuterjuf die om zo'n systeem gevraagd heeft? Heb jij zo'n systeem nodig om iets over een kind te kunnen vertellen? In de krant las ik zaterdag een verhaal over leven in een cultuur van angst of een cultuur van vertrouwen. Daar heeft dit registreren in Kijk!naar mijn gevoel alles mee te maken. Het is zo zielloos, technisch, calculerend. Zo helemaal het tegendeel van wat ik ervaar tijdens een dag op school. Als dit de manier van werken met kleuters wordt, dan snap ik het wel, dat mensen denken, 'laat dat maar aan iemand anders over.' En eigenlijk roep ik HELP, zeg me dat het niet waar is. Dat het mee valt, dat het over gaat, dat het goed komt met de kleuters en met mij ;-)