Schoolfeest

Mijn gedachten gaan terug naar Griekenland. Naar Samos waar wij een paar jaar geleden op vakantie waren. Er werd een dorpsfeest gevierd in die week, op het schoolplein van de plaatselijke basisschool. Tot diep in de nacht trad er een band op en het hele dorp danste de sirtaki op het plein. Jong en oud, hand in hand. De toeristen die er waren werden vrolijk opgenomen in de lange rij dorpsbewoners. We voelden ons thuis in het dorp. Ik dacht toen ik op het feest op het schoolplein kwam heel even aan thuis. Hoe zou het zijn als we bij ons op school zo’n feest zouden organiseren? Zou er gedanst worden? Zou iedereen zich welkom voelen? Zouden er veel ouders en kinderen komen? Afgelopen vrijdagavond was het zo ver. We vierden op het schoolplein de afsluiting van dit schooljaar. Het waaide keihard en het was koud. De ouderraad had overal voor gezorgd. Een discotheek, een goochelaar, een springkussen een schmink en tatoohoekje en niet te vergeten, heel veel lekker eten en drinken. Het was gezellig, kinderen dansten, sprongen en lieten zich schminken. Overal stonden groepjes ouders met elkaar te praten en koffie te drinken. Lief en leed werd gedeeld. ’s Ochtends vroeg als ik ga beginnen in de klas zie ik ouders soms verstoord opkijken als het belletje gaat en het de bedoeling is dat ze naar huis gaan. Ze hebben het ook zo gezellig samen, net als de kleuters in de klas. Nu was er alle tijd om elkaar wat beter te leren kennen. Een groot verschil met het feest in Griekenland was de temperatuur. De meeste flessen wijn die bedoeld waren voor het feest konden weer terug naar de winkel. Om negen uur ging bijna iedereen naar huis. Alle juffen en meesters met een prachtige bos bloemen en een cadeaubon en bovenal met het gevoel dat een feest als dit bijdraagt aan het betrokken zijn bij elkaar. Volgend jaar weer en dan graag met Griekse temperaturen en tot diep in de nacht de sirtaki.....

Rapport

Woorden kunnen nieuwe moed geven. Lang geleden ontdekte ik dat al. Als klein meisje zocht ik soms, als ik verdrietig was, het plakboek op waar mijn moeder de kaartjes ingeplakt had die mijn ouders kregen bij mijn geboorte. Op een van de kaartjes stond: ‘Jannie, geweldig!!!!’ Het troostte mij, te zien dat iemand schreef dat hij het geweldig vond dat ik geboren was. Ik hoop dat de rapporten die ik deze dagen over de kleuters aan het schrijven ben, ook zullen bemoedigen. Ik voel mij bevoorrecht dat ik bijna geen kruisjes of balletjes in hoef te vullen, zoals op veel rapporten voor kleuters tegenwoordig gebruikelijk is. Met woorden schilder ik een schilderijtje. Zo precies mogelijk probeer ik daarin weer te geven hoe ik een kleuter zie. Hoe een kind gegroeid is in het afgelopen schooljaar. Tijdens de NLPopleiding leerde ik het belang van specifiek formuleren. Als ik het rapport lees dat een collega ooit voor onze zoon schreef, toen hij in een kleutergroep zat, dan zie ik dat zij helemaal geen NLP nodig had om de ontwikkeling van een kleuter te beschrijven. ‘Als een aapje klimt hij, tijdens de gymles heel gemakkelijk in het wandrek, hoger en hoger’ schrijft ze. En ‘Na een bezoek aan Schiphol knutselde hij dagenlang vliegtuigen.’ Zo herkenbaar voor ons als ouders. En het illustreerde dat het met zijn grove motoriek, de fijne motoriek, het ruimtelijk inzicht en zijn creativiteit wel goed zat. Het maken van dit soort rapporten gaat langzaam, ik ben er een aantal dagen mee bezig. Toch doe ik dit zo veel liever dan balletjes inkleuren. Ik ben steeds weer blij als ik met plezier naar een schilderijtje kan kijken en het gevoel heb dat het gelukt is. Het geeft voldoening, goede woorden mee geven aan een kleuter. En misschien later ook wel troost, als de kleuters de verhalen zelf kunnen lezen ;-)Weet jij nog of er woorden op jouw rapport stonden? En wat dat met jou deed?

Afscheid van de oudste kleuters

Vanochtend vierden wij alvast het afscheid van de oudste kleuters uit onze groep. Iedereen had iets lekkers meegenomen en in de schooltuin waren de picknick tafels vrolijk gedekt. In een lange optocht liepen we naar de tuin. De zon scheen en de stemming was uitgelaten. Gaan we naar de speeltuin? Vroeg een van de allerjongste kindjes. De schooltuin was iets heel nieuws voor hem. De oudste kleuters kennen de weg en als we stoppen bij de kastanjeboom waar we elke week even stil staan, dan weten zij precies te vertellen hoe het uitzicht boven hun hoofd de afgelopen weken veranderde. We lopen door en zien uit de verte al overal gekleurde ballonnen hangen. Als er voor iedereen een plekje is gevonden klinkt al snel de vraag: 'Mogen we beginnen?' Ja, natuurlijk mag dat! Ontbijten om 9.15 uur is best laat voor kleuters. De krentenbollen, fruitspiesjes en kaasstengels verdwijnen als sneeuw voor de zon. er zijn vele smaken pakjes drinken, en na een half uurtje smikkelen en genieten van de lekker etende kleuters is het tijd voor een verrassing. Er wordt een kring gemaakt, er wordt een prachtig lied gezongen en dan is er een cadeau. Een enorm grote doos, die Rianne en ik samen uit gaan pakken. Ik heb alle veel afscheidscadeaus voorbij zien komen en elk jaar weer ben ik blij verbaasd over de creativiteit en betrokkenheid van ouders bij hun kleuters op school. De kinderen die nu naar groep zeven gaan, maakten met elkaar een film, waar ze allemaal een rol in hadden. We kregen al eens een bijtjeskrant, vol nieuws over onze groep. Er hangen prachtige foto's en kunstwerken van vorige jaren in de klas. Het cadeau dat wij vandaag kregen was weer volstrekt uniek en zo gaaf gemaakt. Bijna elke week doen wij wel spelletjes in de binnen-buitenkring. Dus hadden een aantal ouders bedacht om die kring na te maken. Een kleine doos in een grote doos. Op de wand van de kleine doos staan de jongste kleuters,in de binnenkring,ze zwaaien de oudsten uit, zij blijven. In de grote doos zijn allemaal gele deuren gemaakt (onze klasdeur) en op elke drempel staat een oudste kleuter. Klaar om te vertrekken naar de volgende groep, in de buitenkring dus. Wauw zeg, dit zou Frank moeten zien, was mijn eerste gedachte bij dit cadeau. Hij is de schoolbegeleider van wie wij het cooperatief leren, waar de binnen-buitenkring een werkvorm van is, geleerd hebben. Ik zal de link van dit stukje naar hem mailen. De groeten van de Margrietjes Frank, we missen je ;-)

Vaderdag

'Papa, papa, ga je mee? zaadjes zaaien met z'n twee Lekker samen in de zon, in de tuin of op het balkon. Straks gaan dan de plantjes groeien, daarna gaan de bloemen bloeien, zoem, zoem, zoem, dan ben ik blij, met de allerliefste papa, DAT BEN JIJ ! Waar heb je het versje gevonden, vroeg collega Silvy, toen ik het even kwam oefenen in haar klas. Uh, ik heb het zelf bedacht antwoordde ik. Als er iets te vieren is, schrijf ik graag een liedje en Vaderdag is ook wel een feestje... De aanleiding voor het versje was ook het leuke contact wat ik had met Michael van Nature & More.Ik was wat ideetjes aan het opzoeken op internet voor de zomervakantie. Wij fietsen graag en hebben een paar jaar geleden delen van het 'Pieperpad' gefietst. Af en toe kijk ik nog wel eens op de website van dat leuke pad door Nederland. Het is een route langs allerlei biologische bedrijven. Dat deed ik nu ook en zag toen dat het Pieperpad tijdelijk omgedoopt was in 'Bijenpad.' Interessant! Omdat onze klas de bijtjesklas heet ben ik altijd nieuwsgierig als ik iets over bijen lees. Er zou maar zo iets leuks voor de kleuters bij kunnen zijn. Ik keek rond op de website en zag tot mijn verbazing een foto van mijn eigen, met gele viooltjes versierde, fietsstuur. Ooit had ik die foto opgestuurd voor een fotowedstrijd. Tegelijk zag ik dat Nature&More zakjes bijenzaad uitdeelde. Een mailtje was snel gestuurd en een dag later zat er in mijn brievenbus een hele dikke enveloppe vol zakjes met bloemenzaad. Zaad van bloemen waar bijen graag op af komen. Eerst dacht ik er aan om de kleuters een zakje zaad als afscheidscadeautje mee te geven. Zou het zaad dan nog gezaaid worden? En zou het nog gaan groeien en bloeien na 6 juli, vroeg ik mij af. Hoe eerder gezaaid hoe beter, bedacht ik mij. Vandaar dat ik de zakjes zaad mooi op de buitenkant van het vaderdagpakje heb laten plakken. Er om heen hebben de kleuters bloemen en bijtjes gestempeld met vingerverf. Vrijdagochtend zou er sportdag zijn, die ging vanwege de harde regen niet door. Aan het eind van de ochtend werd het droog en hebben we alvast wat zaadjes in de schooltuin gezaaid. Ter inspiratie ;-) Morgen zal er,hoop ik, in 32 Zoetermeerse tuinen een bijtjesbloemenveldje gezaaid worden. En de wereld weer wat mooier worden op deze vaderdag. En als je zin hebt om te gaan fietsen, een mooie route vind je op www.bijenpad.nl Goede reis!

Held

Hij heeft altijd een goed humeur. Alle jaren dat hij bij ons werkt heb ik hem nog nooit boos gezien. En dat terwijl hij soms de helft van wat er tegen hem gezegd wordt maar begrijpt. Onze concierge komt uit voormalig Joegoslavie. Behulpzaamheid is zijn handelsmerk. Hij wil alles voor ons doen en als hij ziek is wordt hij zeer gemist. Ik ben een fervent tegenstander van alle bureaubanen op school en een groot voorstander van zo veel mogelijk handen, hoofden en harten in de klas. De congierge vormt daarop een uitzondering. Hij is van grote waarde voor de hele school.'s Ochtends groet hij iedereen met een grote glimlach, elk ochtendhumeur verdwijnt. Hij repareert alles wat er te repareren is en het kopieerapparaat heeft voor hem geen geheimen. Met kerst speelde hij een herder bij het kampvuur, onder zijn herdersmantel had hij een flesje zelfgestookte raki. Alle juffen bood hij een klein glaasje aan. Hoestend en proestend sloegen wij het achterover, met veel plezier! Soms begrijpt hij ons niet helemaal. Zoals die keer dat een juf, jaren geleden, een stukje van een balkje afgezaagd wilde hebben. Ze pakte de bordlineaal er bij om uit te leggen hoe lang het afgezaagde stuk moest zijn. Groot was de hilariteit toen bleek dat de concierge de helft van de lineaal er af gezaagd had. Vorige week ging het weer mis. Ongeveer een maand geleden heeft iemand van de gemeente een stukje gazon ingezaaid bij de ingang van de school. Het duurde even voor het ging groeien maar langzaam kleurde het veldje lichtgroen. Talloze minigrasjes groeiden langzaam naar het licht. Ik was er blij mee, we misten na de renovatie van ons plein een plekje om te picknicken. De concierge werkt graag in de tuin en als ik er ben overlegt hij altijd even met mij. 'Wat zijn de plantjes vraagt hij dan en wat is het onkruid?' Ik help hem graag op weg. De tuin is ook mijn hobby. Dinsdag is niet mijn werkdag maar omdat we een vergadering hadden over de groepsverdeling van het komende schooljaar kwam ik toch naar school. En daar zag ik het grasveldje wat geen grasveldje meer was ;-) Alles geschoffeld door onze lieve behulpzame concierge. Ik schiet nog weer in de lach, nu ik dit zit te schrijven. Met de beste bedoelingen heeft hij gedacht, gras is gras, weg er mee, daar is geen twijfel over mogelijk! Woensdagochtend, hoezo toeval, waren er gemeentemannen aan het werk in het park naast onze school. Je raadt het al, wat ze aan het doen waren...Gras zaaien! Ik ben even naar hen toegefietst, heb het verhaal van de congierge verteld en kreeg een halve liter graszaad mee. Met een grote glimlach heb ik het doorgegeven aan de concierge. Na de regenbuien van de afgelopen dagen zal het vast wel snel weer gaan groeien! Het plaatje bij dit verhaaltje is gemaakt door iendobbelaar.nl