Rapport

Woorden kunnen nieuwe moed geven. Lang geleden ontdekte ik dat al. Als klein meisje zocht ik soms, als ik verdrietig was, het plakboek op waar mijn moeder de kaartjes ingeplakt had die mijn ouders kregen bij mijn geboorte. Op een van de kaartjes stond: ‘Jannie, geweldig!!!!’ Het troostte mij, te zien dat iemand schreef dat hij het geweldig vond dat ik geboren was. Ik hoop dat de rapporten die ik deze dagen over de kleuters aan het schrijven ben, ook zullen bemoedigen. Ik voel mij bevoorrecht dat ik bijna geen kruisjes of balletjes in hoef te vullen, zoals op veel rapporten voor kleuters tegenwoordig gebruikelijk is. Met woorden schilder ik een schilderijtje. Zo precies mogelijk probeer ik daarin weer te geven hoe ik een kleuter zie. Hoe een kind gegroeid is in het afgelopen schooljaar. Tijdens de NLPopleiding leerde ik het belang van specifiek formuleren. Als ik het rapport lees dat een collega ooit voor onze zoon schreef, toen hij in een kleutergroep zat, dan zie ik dat zij helemaal geen NLP nodig had om de ontwikkeling van een kleuter te beschrijven. ‘Als een aapje klimt hij, tijdens de gymles heel gemakkelijk in het wandrek, hoger en hoger’ schrijft ze. En ‘Na een bezoek aan Schiphol knutselde hij dagenlang vliegtuigen.’ Zo herkenbaar voor ons als ouders. En het illustreerde dat het met zijn grove motoriek, de fijne motoriek, het ruimtelijk inzicht en zijn creativiteit wel goed zat. Het maken van dit soort rapporten gaat langzaam, ik ben er een aantal dagen mee bezig. Toch doe ik dit zo veel liever dan balletjes inkleuren. Ik ben steeds weer blij als ik met plezier naar een schilderijtje kan kijken en het gevoel heb dat het gelukt is. Het geeft voldoening, goede woorden mee geven aan een kleuter. En misschien later ook wel troost, als de kleuters de verhalen zelf kunnen lezen ;-)Weet jij nog of er woorden op jouw rapport stonden? En wat dat met jou deed?