Kleine beestjes

Narcissen versierden de middelste tafel tijdens het paasontbijt. Er om heen kleine crodinoflesjes (die een van onze buurvrouwen niet naar de glasbak brengt maar op het bankje voor ons huis zet, als haar man weer een paar flesjes op heeft, ik ben er altijd weer blij mee ;-) De flesjes vulden we deze keer met blauwe druifjes. In het midden van de tafel staat een schaal met gekookte eieren en overal tussen door heb ik klimop ranken gelegd. Symbool van trouw en eeuwig leven.

Veel van de paasversieringen neem ik, als de kleuters naar huis zijn, mee naar de kerk aan de overkant van de weg. De bloemen en wilgentakken die de klassen versierden brengen de wijkzaal van de kerk ook in paassfeer. Als ik de klimopranken in de mand met spullen voor de kerk wil doen, bedenk ik mij ineens dat de wandelende takken ook wel wat blaadjes kunnen gebruiken.

Ik kreeg de bak met 5 'takken' erin van Sinterklaas en heb ze mee naar school genomen. Op dat moment was dat heel leuk. Sommige kleuters wilden de takken op hun arm laten lopen, anderen griezelden er van. Veel ouders griezelden er zeker van. Net zoals ze niet altijd blij zijn met de slakken die de kleuters zo graag verzamelen en in een doosje mee naar huis nemen ;-) Lieveheersbeestjes worden ook veel gevonden in de heg rond de school en graag in een pringlesbus gestopt door de kleuters. Ze pakken de prikpennen, weten dat er lucht nodig is en prikken talloze gaatjes in het deksel van de bus. Lieveheersbeestjes laat ik eigenlijk liever vliegen dan dat ik ze opsluit in een pringlesbus en tegelijk begrijp ik dat beestjes verzamelen een leuk spel is voor de kleuters.

Onze Jim is wat dat betreft de bioloog in de dop. Op de natuurspeelplaats vond hij een duizendpoot. Au, riep hij, die bijt best hard. Hij bleef de duizendpoot vasthouden en het beest bleef bijten, Jim was er door geboeid, en wij stonden er met grote verbazing om heen. Vorige week vond Jim een pad en hield die heel rustig in zijn hand. Hij is een bak gaan halen in een andere klas en heeft de pad mee naar huis genomen. Daar is hij ontsnapt en samen met zijn grote broer zal hij de bak na pasen vullen met kikkerdril en beginnen we weer aan een nieuw natuuravontuur.

De bak met wandelende takken is minder avontuurlijk. Die staat eigenlijk tamelijk verlaten en vergeten op de kast. Af en toe doe ik er wat blaadjes bij of besprenkel de takken met wat water en daar blijft het bij. Tot ik gisteren het deksel opende en tot mijn grote verbazing ineens wel 20 ieniemini takjes telde. Oeps zou mijn lieve collega daar blij mee zijn? Ik zag haar ooit al wat bedenkelijk kijken naar de takkenbak. Of is het wat voor groep zeven? Meester A, jij bent wel een natuurliefhebber toch?! Zal ik je volgende week een bakkie met takkies komen brengen?