Er liggen er nog twee op mij te wachten. Geduldig, op het tafeltje naast de telefoon. En ik weet al, als ik morgenochtend op school kom, dat de eerste vraag van de eigenaren van de boekjes zal zijn:'Juf, heb je al in mijn vriendenboekje geschreven?' Ik moet mij er altijd even toe zetten. Als ik eenmaal bezig ben, dan maak ik er wel wat leuks van met stickertjes en glittertjes en lieve woorden. Als daar in een vriendenboekje plaats voor is.
Soms zijn de thema's van de boekjes zo overheersend en staan er op alle bladzijdes plaatjes van Cars, K3, het huis Anubis. Er blijft weinig ruimte over voor eigen inbreng en echt mooi wil het ook niet worden. Dan heb ik heimwee naar het oude poeziealbum. Met heerlijk moralistische versjes en prachtige plaatjes op kraakheldere witte bladzijdes. Ik denk terug aan wat er in mijn eigen album stond.
'Wees steeds een zonnestraaltje
Voor elk die je ontmoet
Dan schenk je anderen vreugde
En heb je 't zelf ook goed'
Een zonnestraaltje, wat een prachtig beeld om aan iemand mee te geven. Wees steeds, is wel erg gebiedende wijs, een tamelijk zware opdracht. Toch houd ik van het versje en ook van het volgende
'Wees bevriend met kleine dingen,
met een bloemetje dat bloeit,
met de vogeltjes die zingen,
met een vlindertje dat stoeit
Met de hel'dre regendroppels
en de warme zonneschijn,
wees bevriend met kleine dingen,
en je zult gelukkig zijn'
Dit schreef mijn moeder in mijn poeziealbum en ze leefde het ook. Voor mij is het daarom een dierbaar versje gebleven.
Nu lezen kinderen in hun vriendenboekje dat hun moeder graag spaghetti at, dat haar hobby's lezen en wandelen waren en dat ze een hekel aan boodschappen doen had. Ergens is het wel persoonlijker dan een versje dat al bestaat. Toch blijft bij mij de heimwee naar de versjes. Ik deel er nog een met jullie.
Schrob de keuken, dweil de gang,
vang de spinnen, wees niet bang,
Schil de piepers, kook de pap,
dan vindt iedereen je knap!
Geschreven door een stoere vriendin, die haar gang al heel lang laat schrobben door haar hulp maar nog steeds niet bang is. Dat 'wees niet bang' is uit het versje met mij mee gegaan.
Vriendenboekje of poeziealbum? Wat zeggen jullie er van?
Ik keek nog even in mijn poeziealbum en opa heeft dat versje wat oma bij jou heeft geschreven bij mij erin gezet alleen in een iets aangepaste modernere versie :) Super leuk om al die versjes weer even te lezen. Ik had een poezie en vriendenboekje! lekker dubbelop XX Ry
BeantwoordenVerwijderenWat leuk Ry, dat je reageert ;-) Echt een familieversje dus, dat wees tevree, of wees bevriend met....
VerwijderenJij bent een geluksvogel met twee boekjes ;-)
Er is maar 1 vraag in een vriendenboekje waar ik plezier aan beleef: wat wil je later worden?
BeantwoordenVerwijderenEn dan schreef ik 'Oma'
Maar alle gekheid op een stokje, ik vind een poëziealbum nostalgie en wou dat ik vriendenboekjes vol met mensen van vroeger. Dan wist ik nu misschien de namen nog :)
Maar mijn poëziealbum leeft nog steeds, doordrenkt met lieve woorden en allerlei goede raad.
En je bent het geworden Grietje, en wat voor een oma, een superoma! En een vriendenboekje, je kunt er nu ook nog aan beginnen ;-) Dan weet je later als je een oude oma bent, nog steeds wie ik toen was....x
VerwijderenHeerlijk die boekjes. Ik weet nog toen ik nog bij de bso werkte dat ik er ook steeds mee kreeg. Ik probeerde dan het boekje de eerst volgende dag dat ik het kind zag weer volgeschreven terug te geven. Met een leuk stikkertje of een tekeningetje of zo iets. Ik had er altijd veel plezier in. Ik vond de poëzie boekjes altijd het leukste om te doen. Nu neemt mijn zoontje er af en toe eens een mee naar huis. Hij is er heel kies keurig in.. Nee ik ben jouw vriend niet dus wil ik niet zegt hij. en zo geeft hij ook niet aan een willekeurig kind in de klas zijn boekje, maar alleen als het "zijn vriend"is. Erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het wle jammer dat de Poëzie boekjes uit het zicht verdwenen zijn. Als Lars kan lezen en schrijven heb je best kans dat ik ga proberen het te her introduceren.